സങ്കീര്‍ത്തനം 45

കീര്‍ത്തനമൊന്ന് ഞാനെന്‍ മഹാരാജന്റെ

തൃപ്പാദത്തിങ്കലര്‍പ്പിക്കുന്നിതാ

സുന്ദരമാമൊരു കാവ്യം രചിച്ചിടും

തൂലിക പോലെയാണെന്റെ നാവ്

ഏറ്റവും സുന്ദരനങ്ങ് മനുഷ്യരി-

ലീശനനുഗ്രഹിക്കുന്നുവങ്ങേ

താവകാധരങ്ങളില്‍ നിന്ന് വീണിടും

വാക്കുകളേറ്റവും ഹൃദ്യമത്രേ

വീരനാം രാജായേറ്റം പ്രതാപത്തോടെ

തേജസ്സിന്‍ വാള്‍ ധരിച്ചീടുകെന്നും

നന്നായി നീതിയും സത്യവും പാലിച്ച്

മുന്നേറിയാലും ജയത്തിലേക്ക്

താവകപാദങ്ങളില്‍ വീഴും ജാതികള്‍

ഭീതി പരത്തും തവ വലങ്കൈ

അങ്ങെയ്യുമമ്പുകള്‍ നിഷ്ക്കരുണം തുള-

ച്ചീടണം ശത്രുഹൃദയങ്ങളില്‍

ശാശ്വതമേ തവ ദിവ്യസിംഹാസനം

നീതിയിന്‍ ചെങ്കോല്‍ തവകരത്തില്‍

ദ്വേഷിക്കുന്നു തിന്മ സ്നേഹിക്കുന്നു നന്മ-

യേകിയതാലീശന്‍ സിംഹാസനം

രാജാവിന്നങ്കികളെത്ര സുരഭിലം

കേള്‍ക്കുന്നു സംഗീതം സൌധങ്ങളില്‍

രാജ്ഞി വലഭാഗെയുണ്ടൈശ്വര്യത്തോടെ

രാജകുമാരികളേറെ നില്‍പ്പൂ

കാഴ്ചകളര്‍പ്പിക്കും സോരിലെ നാട്ടുകാര്‍

കാഴ്ച വയ്ക്കും ധനികര്‍ ധനവും

വാഴ്ത്തിടും താവകനാമം ജനതകള്‍

കീര്‍ത്തിച്ചിടുമവരെന്നുമെന്നും